بررسي رابطه بين طرحواره هاي ناسازگار اوليه و افسردگي در بين دانشجویان

طرحوارههاي ناسازگار اوليه كه باعث آسيبپذيري نسبت به بسياري از اختلالات رواني ميگردند در دوران كودكي شكل مي گيرند. هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين طرحواره هاي ناسازگار اوليه و افسردگي در بين دانشجويان بود. بر اين اساس، در قالب طرحي نفر از جامعه دانشجويان به روش تصادفي انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه هاي 083 توصيفي از نوع همبستگي، تعداد ) مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون 0333( ) و افسردگي بک 0313 طرحواره ريجكبور و ديبو( نشان داد با بالا رفتن نمرات طرحواره هاي تنهايي، نقص، آسيب پذيري، خودتحول نيافته و شكست علايم افسردگي افزايش پيدا ميكند. همچنين، نتايج تحليل رگرسيون گام به گام حاكي از آن بود كه طرحواره هاي تنهايي، نقص، آسيب پذيري، خودتحول نيافته و شكست قادر به پيش بيني درصد زيادي از افسردگي در اين دانشجويان مي باشد. در مجموع يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه طرحواره هاي ناسازگار اوليه به ميزان قابل توجهي افسردگي را در پيش بيني ميكند و همسو با نظريه هاي شناختي در تبيين افسردگي بود. لذا مي طلبد در فرايند درمان افسردگي به اين مقوله شناختي هم توجه داشت.

ناسازگار، طرحواره هاي ناسازگار اوليه، افسردگي، دانشجويان. ،