جلوه های رئالیسم دراشعار سیاوش کسرایی

سیاوش کسرایی ازبزرگ ترین شاعران سیاسی ،نوگرای معاصر است که با اندیشه ی سیاسی پا به عرصه ی ظهور نهاد. او از معدود شاعران نیمایی طرفدار هنرمتعّهد وهنر برای مردم است که با تعهّد در برابر مرام ومسلک فکری وسیاسی خویش از یک سو وبا تعهّد دربرابر مردم ،جامعه و میهن خویش از سوی دیگر،تلاش کرده است که در اشعار سیاسی –حماسی خویش آشکارا وبه دور از پیچیدگی ها وپوشیدگی ها و رمز گرایی های مرسوم دهه ی چهل ؛ضمن مخالفت با نظام حاکم وجوّ موجود ، تصویری واقع گرایانه از اجتماع خویش را به تصویر بکشد و روح امید را در مخاطبانش زنده نگه دارد.انتقادات سخت او از اوضاع حاکم برجامعه، لزوم انقلاب، مردم گرایی وتلاش بی وقفه درجهت آرمان های سیاسی ، غرب ستیزی ودشمنی با امپریالیسم، توصیف زندان وبزرگداشت آزادی خواهان وهمبستگی استوار با توده های زحمتکش ؛ شعراو را در شمار اشعار جریان رئالیسم انتقادی – سوسیالیستی شعر نو نیمایی قرارداده است .در این مقاله کوشیده شده است ، تا ضمن معرفی مکتب رئالیسم ، جلوه های رئالیستی اشعار کسرایی را با روش تحلیلی – توصیفی مورد بررسی ومداقّه قرار دهد، تا از این رهگذر جلوه های اشعار رئالیستی کسرایی بیش از پیش آشکار گردد .

رئالیسم انتقادی، رئالیسم سوسیالیستی، شعر نو ، سیاوش کسرایی