بررسی مسکن مطلوب ایرانی از دیدگاه روانشناسی محیط

معماران و طراحان شهری امروزه توجه ویژه ای به شناخت روانشناسانه رفتارهای انسان دارند زیرا این گونه رفتارها با محیط کالبدی ارتباط تنگاتنگی دارد. آنچه روانشناسی محیطی را از سایر شاخه های روانشناسی مجزا می سازد همانا بررسی ارتباط رفتارهای متکی بر روان انسان و محیطی کالبدی است لذا توجه طراحان به بررسی روان شناختی فضاهای طراحی شده، پیوندی ناگسستنی مابین روانشناسان محیطی و آنها ایجاد کرده است. روانشناسان محیطی نیز خود را ملزم به پژوهش در رفتار انسان در محیط روزمره اش ساخته اند تا بتوانند تاثیرات محیط کالبدی به گونه ای مستقیم و یا غیر مستقیم بر رفتار انسان بررسی نمایند. اگرچه بیش از چند دهه از احساس نیاز و همکاری روانشناسان و طراحان در شاخه های گوناگون چون معماری، طراحی شهری، طراحی فضای باز و طراحی صنعتی نمی گذرد اما اکنون در بسیاری از مدارس معماری دنیا این دانش در جدول دروس آنها جایگاه ویژه ای یافته است. با وجود این عدم آشنایی معماران و طراحان شهری و پژوهشگران ایرانی در مدارس معماری و موسسات پژوهشی ما موجب گردیده است تا آنها کمتر بتوانند از همبستگی مابین علوم روانشناسی و طراحی بهره گیرند. نبود حتی یک درس در خصوص روان شناسی در دوره های آموزش معماری ما در داخل کشور موید این مطلب است. در کتابخانه های مدارس معماری به ندرت بتوان کتابی یافت که به گونه ای مستقیم به موضوع روانشناسی محیط پرداخته باشد. تاسیس دوره های تحصیلات تکمیلی در مدارس معماری و شهرسازی داخل کشور توجه ما را به ایجاد و تقویت دروس مربوطه به روان شناسی محیطی در جهت انجام پژوهش های لازم بیش از پیش معطوف می سازد.

روانشناسی محیطی، معماری، مسکن ایرانی، آموزش