مقایسه اثر شدت تمرینات هوازی بر رشد حرکتی و سلامت روانی کودکان و نوجوانان دانش آموز کم تحرک 14 تا 19 ساله

هدف از این پژوهش حاضر بررسی اثر شدت تمرینات هوازی با شدت های مختلف بر رشد حرکتی و سلامت روانی کودکان و نوجونان دانش آموزان کم تحرک 14 تا 19 سال بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان ابتدایی و متوسطه اول دارای طیف سنی 14 تا 19 سال مشغول به تحصیل در مدارس سطح شهرستان دلفان بود . نمونه آماری پژوهش 60 نفر از دانش آموز کم تحرک به صورت در دسترس از بین مدارس ابتدایی و متوسطه اول پس از ارزیابی سلامت جسمی آنان حاضر به شرکت در این پژوهش شدند، و پرسشنامه جمعیت شناختی را تکمیل نمودند. اندازگیری سلامت روان با استفاده از پرسشنامه 28 سوالی سلامت روان عمومی (GHQ28) برای ارزیابی رشد حرکتی از آزمون رشد حرکتی درشت استفاده شد. روایی و پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آماری ضریب آلفای کرونباخ 82/0 و 78/0 تعیین شد. جهت ارزیابی شدت تمرینات هوازی آزمودنی ها به طور تصادفی در یکی از سه گروه تجربی 1 (تعداد 18 نفر)، گروه تجربی 2 (تعداد 26 نفر ) و گروه شاهد (تعداد 16 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی 1، فعالیتی با 60 تا 70 درصد و گروه تجربی 2، فعالیتی با 70 تا80 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 6 هفته هر هفته 3 بار و هر بار حداقل 20 دقیقه انجام دادند.از تجزیه و تحلیل واریانس به منظور آزمون معنادار بودن تفاوت بین میانگین ها در سطح 05/0 استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل واریانس نشان داد که که 6 هفته تمرین هوازی در هر دو شدت تاثیر معنی داری بر رشد حرکتی و سلامت روانی کودکان و نوجوانان دارد. به نظر می رسد که کودکان و نوجوانانی که در تمرینات هوازی شرکت کردند، مهارتهای حرکتی آنها بهتر شد و مولفه های سلامت روان آنها بهبود یافت. لذا قابل تامل است برای مربیان تربیت بدنی مدارس و والدین که ضرورت انجام این تمرینات را در یابند و جزء اساسی از فعالیت های بدنی آنها قرار دهند .

رشدحرکتی، سلامت روانی، تمرین هوازی