طراحی اقلیمی بناهای پایدار در منطقه سرد وکوهستانی (نمونه موردی شهر تبریز)

موضوع توسعه پایدار چند دهه ای است که در علوم و حرفه های مختلف از جمله معماری و شهرسازی مطرح شده و ریشه آن در بحران های زیست محیطی و نیز مصرف بی رویه انرژی های فسیلی در جهان می باشد.توسعه پایدار در حیطه اجتماعی با توجه به اصل موضوع طراحی برای انسان و پایداری محیطی در ارتباط با معماری اهمیت زیادی پیدا کرده است و مسائل زیست محیطی که آینده بشر را به خطر انداخته است معماران را به چاره اندیشی وا داشته است. هدف از این مقاله بررسی شرایط اقلیمی منطقه سرد و کوهستانی و به ویژه شهر تبریزاست که از مصرف کنندگان عمده انرژی های فسیلی به شمار می روند ومی تواند بخش عمده ای از مصرف و در نتیجه کاهش آلودگی های ناشی از مصرف آن ها را تقلیل دهد، و راهکارهای طراحی کالبد بناها متناسب با این اقلیم و بیان اصول طراحی اقلیمی نظیر جهت گیری بنا،شکل،ویژگی بام ها،نحوه استقرار فضاهای بسته،رابطه فضاهای پر و خالی،ابعاد و تناسبات و...مورد بررسی قرار گرفته است.در ارزیابی موارد مطرح شده،این نتایج حاصل گردید که ضوابط موجود به عنوان یک راهنمای کلی در طراحی یک بنای پایدار و در راستای الگوگیری از معماری سنتی بوده و با هدف دستیابی به یک فرم ساختمانی پایدار می توان از آن در راه نیل به اهداف پایداری در مواردی از قبیل همسازی با اقلیم و بهینه سازی مصرف انرژی،هویت مندی و همسازی با خصوصیات فرهنگی-اجتماعی ساکنان هر منطقه و همسازی با محیط زیست و حفظ اکوسیستم هابهره گرفت.در این مقاله شیوه کتابخانه ای و میدانی برای بررسی مطالب انتخاب شده و امید است که نتایج مطلوبی در کاهش مصرف انرژی های فسیلی و در نتیجه کاهش آلودگی و گرمایش منطقه ای و جهانی به همراه داشته باشد.

اقلیم، معماری پایدار، مناطق سرد و کوهستانی، طراحی اقلیمی