اخلاق اقتصادی از منظر نهج البلاغه و اقتصاد متعارف،

اخلاق اقتصادي، آموزههایی است که هر مکتب اقتصادي به شکل الزام براي انجام کاري مثبت(فعالیت ،« دست نامرئی » اقتصادي سالم) به پیروان خود داده و چنین آموزههاي اخلاقی میتواند وظیفهي نظام اقتصادي یعنی هماهنگی بین منافع شخصی و اجتماعی را به خوبی انجام دهد. از همین منظر اخلاق اقتصادي نه تنها، از یکسو اخلاقی فردي را پشتیبانی میکند، بلکه خطوط راهنمایی براي سیاستگذاري کلی اقتصاد را نیز ترسیم میکند. در این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از منابع معتبر ابتدا اخلاق اقتصادي از منظر اقتصاد متعارف و سپس اخلاق اقتصادي از دیدگاه اقتصاد اسلامی و یکی از منابع مهم آن( نهج البلاغه) با استفاده از برنامهها و آموزههاي حضرت علی علیهالسلام در نهج البلاغه بررسی مینماییم. نتایج تحقیق نشان می دهد اقتصاد مورد ستایش نهج البلاغه در چارچوب رعایت اصول فقهی و اخلاق اسلامی مورد تایید بوده و منشور اخلاق اقتصادي نهجالبلاغه، هویت دینی فرد را زمینه شکلگیري اخلاق متعالی در اقتصاد میداند. بنابراین، با تسلیح فرد به صفات اخلاقی، جامعه سامان میگیرد

اخلاق، اقتصاد، نظام اقتصادي، فرد، نفع شخصی، حداکثر سود و جامعه