((تعیین سطح برخورداری دهستان الاداغ شهرستان بجنورد با استفاده از تکنیک های برنامه ریزی ( Guttman scale ) ))،

نخستین قدم در برنامه ریزی توسعه منطقه ای ، شناسایی وضع موجود ان مناطق می باشد که این شناسایی مستلزم تجزیه و تحلیل بخش های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن می باشد. برای تخصیص اعتبارات و منابع میان روستاها وبه منظور سازماندهی بهینه نظام سکونتگاهی، شناسایی جایگاه آن روستا در دهستان مربوطه و رتبه بندی سطوح برخورداری ضروری است. سیاستگذاران برنامه ریزی را با تأکید بر توان های محیطی نواحی مدنظر قرار داده اند. غالباً این روش ها در زمینه های محیطی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی مورد مداقه قرار می گیرد. یکی از آثار عدم تعادل در بهره گیری از مواهب و سطح برخورداری منجر به تحرکات ناموزون جمعیت در سطح دهستان ها مانند مهاجرت از مناطقی که کمتر برخوردار هستند به مناطقی که دارای سطح برخورداری بیشتر هستند میباشد.این مقاله بر آن است که با تعیین سطوح برخورداری روستاهای دهستان الاداغ شهرستان بجنورد از لحاظ برخورداری از شاخص های زیربنایی، شاخص های بهداشتی درمانی، شاخص های آموزشی فرهنگی، شاخص های اقتصادی به منظور سامندهی بهینه نظام - - سکونتگاهی پرداخته که برای تعیین سطوح برخورداری از مدل گاتمن ) Guttman scale ( در قالب شاخص های فوق به روش کتابخانه ای و منابع وسازمان های مربوطه در سطح دهستان استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که سطح برخورداری بین روستاهای دهستان الاداغ متفاوت بوده و دارای اختلاف و نابرابری می باشد.بطوریکه از مجموع 39 روستای این دهستان 26 روستا در حال توسعه و 7 روستا در سطح توسعه یافته, 2 روستا نیز در سطح توسعه نیافته قرار دارند.

توسعه منطقه ای ،سطوح برخورداری ،مدل گاتمن ،بجنورد ،الاداغ