بررسی حقوق عابر پیاده در طراحی شهری (نمونه موردی: خیابان علم الهدی رشت)

مکان ها و فضاهای شهری به عنوان کلیدی ترین عواملی که این نقش را برعهده دارند از جایگاه ویژه ای در ساختار رقابت های شهری برخوردار می باشند. مسیرهاي عابر پیاده به عنوان بخش جدایی ناپذیر سیستم حمل و نقل شهري و ارتباط دهنده مبدأ، مقصد با سواره رو می باشد. با توجه به مسائل و مشکلاتی که وسایل نقلیه موتوري درون شهري به وجود آورده، توجه جدي به پیاده ها می تواند با کاهش مصرف سوخت، آلودگی هوا، معضلات ترافیکی و هزینه خانوارها همراه باشد. نقش عابر پیاده در طراحی شهری بسیار مهم است. عرصه هایی که خود به عنوان بستر و خواستگاه، نقش محوری در ارتقای سطح تماس ها، ارتباطات و تعاملات اجتماعی بین شهروندان ایفا می کنند. در این راستا عدم توجه به مقیاس انسانی و نادیده گرفته شدن ِ نیازهای عابرین پیاده از معضلات پیش رو می باشد، به طوری که کمبود و نبود کیفیت در پیاده راه ها منجر به تضعیف حضور و تعاملات اجتماعی شهروندان شده است. بنابراین ضرورت شناخت مؤلفه های تأثیرگذار بر کیفیت این فضاها به منظور پاسخگویی به نیازهای شهروندان در راستای ارتقای حضور و سطح تعاملات اجتماعی ایشان، بیش از پیش مهم جلوه می نماید. متاسفانه در بسیاری از نقاط دنیا از جمله ایران به فراموشی سپرده شده است. کلانشهر رشت نیز از این قاعده مستثنی نبوده و غلبه فضاهای سواره بر مسیرهای پیاده، عرصه را بر حضور شهروندان در فضاهای شهری تنگ نموده است. هدف از این پژوهش، حقوق عابر پیاده در طراحی شهری در خیابان علم الهدی رشت می باشد. روش انجام تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی بوده است.

حقوق، عابرپیاده، طراحی شهری، خیابان علم الهدی رشت