کاربرد واژگان هنر چوتاشی در ادبیات عامه ی تبری

فولكلور در ابتدا محدود به ادبيّات شفاهي بود و معمولاً از قصّه¬ها، افسانه¬ها، آوازهاي محلّي، ضرب¬المثل-ها و چيستان¬ها تجاوز نمي¬كرد. مطالعه¬كنندگان فولكلور به تدريج دامنه¬ی كنجكاوي علمي خود را توسعه دادند و آداب و رسوم و معتقدات عاميانه را نيز به قلمرو فولكلور افزودند و كم¬كم تكنيك¬ها و هنرهاي عاميانه را نيز وارد آن كردند؛ زيرا اعتقادات و باورهاي عاميانه از تكنيك و هنر و همچنين از كاربرد و اجراي اعمال مربوط به آن جداشدني نيست. بدين ترتيب، وسعت دامنه¬ی رفتار و اعمال عاميانه و سنّتي اقوام و جوامع، زمينه¬هاي مختلف و متنوّع زندگي روزمرّه مانند نوع ساختمان، ابزار توليدي و تكنيك و هنر عاميانه، جشن¬هاي مربوط به فصل¬هاي مختلف سال، كشت و زرع و مراسم مربوط به گذرگاه¬هاي مراحل زندگي را در بر گرفت. یکی از راه¬های مطالعه¬ی فرهنگ جوامع، مطالعه¬ی ادبیات عامیانه (فولکوریک) به¬ویژه ادبیات شفاهی آن جامعه، از جمله قصّه¬ها، ترانه¬ها، لالایی¬ها، افسانه¬ها و ضرب¬المثل¬هاست. مطالعه¬ی ضرب¬المثل¬ها، مجالی است برای درک عملی زندگی مردم، عقاید، اندیشه¬ها، هنجارها، بایدها و نبایدها، پسندها و ناپسندهای یک جامعه. ضرب¬المثل¬ها همانند آینه¬ای، منعکس¬کننده¬ی اوضاع و احوال فکری، فرهنگی و اجتماعی هر دوره و هر مکان است. این مطالعه که به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای نوشته شده است، به بررسی واژگان هنر چوتاشی در ادبیات عامه ی تبری می پردازد.

هنر چوتاشی، ادبیات عامه ی تبری، ضرب المثل.