بررسی و تحلیل تناص قرآنی در دعای سمات

تناص یکی از نظریه های نقد ادبی در زبان شناسی قرن بیستم است که توسط ژولیا کریستوا مطرح شد . بر اساس این نظریه، هرم تنی بر خاسته و شکل گرفته از متون پیشین است . قرآن کریم به عنوان منبعی فیاض از دیر باز مورد توجه اهل بدین و علم و ادب بود ه است و هر کس به فراخور ذوق خویش از این منبع لایزال بهره مند گشته است . امام محمد باقر (ع) امام پنجم شیعیان جهان، در دعای سمات با بهره گیری از الفاظ و مضامین والای قرآنی، زیبایی و حلاوت کلام خویش را دو چندان ساخته است . در این پژوهش سعی شده است با بررسی تناص قرآنی موجود در این دعا با استفادهاز روش توصیفی - تحلیلی ، اولا کمیت و کیفیت حضور الفاظ و معانی قرآن یدر دعای سمات مورد بررسی قرار گرتفه و ثانیا : یکی دیگر از جنبه های شخصیت فیاض امام محمد باقر (ع) شناخته شود .

قران کریم، تناص قرآنی، امام محمد باقر (ع) ، دعای سمات