چکیده :

در میان حق های بشری حق بر سلامت از ضروری ترین و اساسی ترین حقوق هر فرد بشری، صرف نظر از جنسیت، قومیت، مذهب، نژاد، عقیده ی سیاسی و ... به شمار می رود. تامین سلامت جسمی و بالاخص سلامت روانی زندانیان، یکی از مهم ترین وظایفی است که علاوه بر تاکید در اسناد بین المللی، در آیین نامه ی اجرایی سازمان زندان ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور مورد توجه جدی قرار گرفته است. تامین سلامت جسمی، با حضور پزشکان و پرستاران و پیش بینی برنامه های ورزشی و نظافت و پاکیزگی در زندان به دست می آید اما تامین سلامت روانی، علاوه بر این که بایستی در امتداد سلامت جسمی قرار گیرد، به توجه ویژه و تخصصی تری نیاز دارد. علاوه بر پیش بینی حضور روانشناسان و اجرای برنامه های مختلف در زندان، جدایی افراد از خانواده، آسیب های متعددی را برای سلامت روان افراد در پی دارد که برای حل این مشکل راهکار اعطای مرخصی به زندانیان در آیین نامه ی اجرایی سازمان زندان ها پیش بینی شده است. حق بودن اعطای مرخصی به زندانیان در سابقه ی فقهی مسائل زندان مورد توجه قرار نگرفته و در اسناد بین المللی نظام زندانبانی نیز نشان چندانی از آن وجود ندارد. در این نوشتار که به شیوه ی توصیفی و بر پایه ی مطالعات کتابخانه ای به رشته ی تحریر درآمده است، ضمن بررسی مواد قانونی در خصوص مرخصی در قانون آیین دادرسی کیفری و آیین نامه ی اجرایی سازمان زندان ها، به بررسی این سوال خواهیم پرداخت که اعطای مرخصی در تامین سلامت روانی زندانیان چه تاثیری داشته و چالش های پیش روی آن بالاخص حق دانستن یا امتیاز دانستن آن چه تاثیری بر سلامت روان زندانیان دارد.

کلید واژگان :

مرخصی زندانیان، حق سلامت، سلامت روان، سلامت روان در زندان، آیین نامه ی اجرایی سازمان زندان ها.



ارزش ریالی : 200000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک