بررسی مقایسه ای امید به زندگی در جانبازان ورزشکار و غیر ورزشکار استان ایلام

امید به زندگی یک شاخص آماری است که نشان می‌دهد متوسط طول عمر در یک جامعه چقدر است و یا به عبارت دیگر هر عضو آن جامعه چند سال می‌تواند توقع طول عمر داشته باشد. هر چه شاخص‌های بهداشتی و همچنین درمانی بهبود یابد امید زندگی افزایش خواهد یافت و از این رو این شاخص یکی از شاخص‌های سنجش پیشرفت و عقب ماندگی کشورهاست(1). از دست آورد‌هاي پيشرفت تكنولوژي و زندگي امروزي، ظهور و بروز انواع ناهنجاري‌ها و اختلالات رواني ـ عاطفي، هيجانات روحي منفي، استرس، نا اميدي و نگراني، احساس پوچي و سردرگمي و نداشتن زندگي شيرين و با آرامش است. از این رو تمام تلاش و كوشش انسان، براي دست‌يابي به زندگي بهتر، هدفمند و با كيفيت عالي همراه با كاميابي و رسيدن به لذت واقعي است؛ كه ورزش بهترين زمينه‌ساز رسيدن به اين هدف‌ها مي‌باشد. بنابراین امید یکی از پایه های اصولی توازن و قدرت روانی است که مشخص کننده دستاوردهای زندگی است. امید، توانایی باور یک احساس بهتر از آینده است. امید با نیروی نافذ خود، سیستم فعالیتی را تحریک می کند تا سیستم بتواند تجارب نو را کسب کرده و نیروهای تازه را در ارگانیزم ایجاد نماید.(2)

امید به زندگی، جانبازان ورزشکار، جانبازان غیر ورزشکار