چکیده :

احساس نیاز به درمان از اساسی ترین و ابتدایی ترین تمایلات بشر بوده و الهه درمان (اسکوالیا) از مهمترین الهه های مقدس انسان اولیه بوده است( رب النوع یا الهه طب که نماد آن یک مار می باشد در تابلو برخی داروخانه ها نیز دیده می شود) معلوم نیست دقیقا گیاهان از چه زمانی به عنوان دارو مورد استفاده قرار گرفته اند. مسلما اطلاعات مربوط به اثرات و خواص داروئی گیاهان از زمانهای دور بتدریج بدست آمده و سینه به سینه منتقل گشته, با آداب و سنتهای قومی نیز در آمیخته , سرانجام با زحمت زیاد و از طریق تجربه های مدید, اثرات و خواص آنها در اختیار نسل های معاصر قرار گرفته است هدف از این مطالعه بررسی اثرات ضد قارچی عصاره های آبی گیاهان دارویی, بورافت, اسطوخدوس و دارچین بر روی قارچ آسپرژیلوس فلاووس در محیط آزمایشگاهی بود. مواد و روش کار: پس از انجام عمل عصاره گیری از گیاهان مذکور عصاره بدست آمده به غلظت های 1/2 ,1/4 , 1/8 ,1/16 , 1/32 در آمده و جهت استریلزاسیون عصاره از اشعه مادون قرمز استفاده گردید. سپس دیسک های استریل را داخل عصاره قرار داده و بر روی محیط کشت که قارچ آسپرژیلوس فلاووس کشت داده شده بود. قرار داده شد و سپس انکوباسیون انجام گرفت. نتایج: بعد از انجام انکوباسیون نتایج زیر قرائت گردید. عصاره آبی گیاه اسطوخدوس در غلظت های مختلف اثر مهاری بیشتری نسبت به عصاره گیاه دارچین و بورافت بر روی قارچ مورد آزمایش داشت عصاره آبی گیاه اسطوخدوس در غلظت 1/8 و عصاره گیاه دارچین و بورافت در غلظت 1/2 اثر مهاری ممانعت از رشد قارچی نسبت به رقت وغلظت های دیگر از خود نشان دادند. لازم به ذکر است که عصاره اسطوخدوس با غلظت 1/2 به طور کامل از رشد آسپرژیلوس فلاووس ممانعت نمود . این بررسی نشان داد که هر سه گیاه بر روی قارچهای مورد آزمایش موثر می باشند. اما اثر اسطوخدوس بیشتر بوده که از این رو در طب سنتی نیز مورد استفاده قرار می گرفته است.

کلید واژگان :

آبی, اسطوخدوعصاره س, دارچین, بورافت, آسپرژیلوس فلاووس



ارزش ریالی : 100000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک