رمز تمنّا - غزل از ابراهیم محمدی

اگـرم بـه جنّـت آری، چـو نبـاشی در کنــارم           هـمـه تن بسوزد آن جـا ز فـراق و هجـر یارم

اگـرم بــری بـه دوزخ بـه مـیـــان دود و آتـش          چـو تو باشی در کنـارم، من گلـم تو گلعـذارم

همـه روز و شب نگاهـم به اشارت تو ای یار           که کنی تو غمزه، ای دل ز فـراق تو، شـرارم

نه به غیـر تو نگاهـی، نه به بار کس پناهـی          چـو تـویی نگـارِ هـر شب بـه کجـا نظـر بـر آرم

چو منم عاشق و معشوق و تویی رمز تمنّـا            به منِ"فاضـل"مسکین، رخ نمـا که بی قرارم              "فاضل"