زمینه و هدف: توسعه سریع و افزایش معدن کاری و فعالیت های صنعتی به تدریج باعث پراکندگی دوباره بسیاری از فلزات سمی از پوسته زمین به محیط زیست گردیده است و به نوبه خود خطرات قرار گرفتن انسان در معرض این فلزات را بواسطه بلع تنفس و تماس های پوستی افزایش داده است .جیوه سمی ترین عنصر غیر رادیواکتیو می باشد که تاکنون شناخته شده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر درون صفاقی کلرید جیوه بر میزان آلبومین خون و برخی آنزیم های کبدی است. روش بررسی: ) تقسیم گردید، گروه کنترل که روزانه سرم 1،2،3،4،5 گروه (کنترل، تجربی5 سر موش صحرایی رت نر نژاد ویستار به 30در این تحقیق میلی گرم بر 2میلی گرم بر کیلو گرم به صورت یک روز در میان و گروه دوم 1 فیزیولوژی به میزان لازم، گروه تجربی یک، کلرید جیوه را با دوز میلی گرم میلی گرم بر کیلو گرم 10 میلی گرم بر کیلو گرم وگروه تجربی پنجم 7 میلی گرم بر کیلو گرم ،گروه چهارم5کیلو گرم ، گروه سوم روز دریافت کردند. بعد از پایان روز مقرر نمونه ها برای بررسی فاکتور های خونی، مورد آزمایش قرار گرفتند.7به صورت روزانه درون صفاقی تا یافته ها: در این بررسي کاهش معنی داری در میزان آلبومین گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل و همچنین افزایش معنی داری در میزان آنزیم در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. SGPT و SGOTهای نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که تزریق درون صفاقی کلرید جیوه باعث بر هم زدن تعادل آنزیم های کبدی و افزایش میزان آلبومین خون گردید. کلید واژه: کلرید جیوه،آلبومین، آنزیم های کبدی، موش صحرایي رت، نژاد ویستار
