بررسی نقش صنایع و خوشه های خلاق و فرهنگی در مرمت بافت های تاریخی شهری

بافت‌های تاریخی، منبعی ارزشمند که هستند به‌مثابه دارایی فرهنگی و هویتی شهرها و کشورها به‌شمارمی‌روند. بیشتر اقدام‌های برنامه‌ریزی‌شده‌ که برای مرمت و احیای این بافت‌ها صورت‌گرفته، بیانگر اهمیت ویژه این نواحی شهری است که تصویری مطلوب از شهرها را نشان‌می‌دهند. در بررسی گونه‌های متفاوت این اقدامات برنامه‌ریزی‌شده آنچه قابل درک است؛ وجود دیدگاهی تک‌بعدی درباره جنبه‌های صرفاً کالبدی مرمت و احیای این بافت‌ها و بی‌توجهی به رویکردهای فعالیت محورِ هم‌راستا با مداخلات کالبدی آنهاست. از اینرو پژوهش حاضر با هدف ارائه رویکردی نوین، موضوع مرمت و احیای بافتهای تاریخی، بسط و تفسیر راهبرد عامِ خوشه‌ها و صنایع فرهنگی و خلّاق را برای مرمت و احیای بافت‌های تاریخی بررسی‌کرده‌است. درواقع این مقاله، با بهره‌گیری از روش پژوهش تحلیلی-توصیفی و به‌کارگیری رویکردی میان‌رشته‌ای، شاخص‌های توسعه‌ای خوشه‌های فرهنگی را در زمینه‌های شهری در قالب مزیت‌ها، ویژگی‌ها، پتانسیل‌ها و امکانات توسعه‌ای درراستای مرمت و احیای بافت‌های تاریخی ارائه‌ داده‌است. درپایان، نگارندگان با بررسی نمونه‌های موردیِ اسناد و مدارک برنامه‌های مرمت و احیای بافت‌های تاریخی ایران، به ارائه نیازها و مسائل و محدودیت‌های بافت‌های تاریخی ایران پرداختند. به بیان دیگر، مدل تحلیلی به‌کار گرفته‌شده در پژوهش حاضر با مقایسه زوجی میان نیازها و محدودیتهای بافت‌های تاریخی همراه ویژگی‌ها و امکانات خوشه‌های فرهنگی، راهبردهایی عملیاتی را برای برآورده‌ساختن نیازها و به‌حداقل رساندن محدودیت‌ها و مسائل بافت‌های تاریخی ارائه ‌داده‌است.

بافت تاریخی، مرمت و احیا، صنایع فرهنگی و خلّاق، خوشههای فرهنگی و خلّاق.