هدف پژوهش حاضر بررسی موانع استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله ای برای حمل و نقل شهری دربین کودکان از دیدگاه مادران خود بود. روش تحقیق توصیفی از نوع کاربردی بوده که به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مادران خانواده های ایرانی بود. با توجه به نبود ابزار استاندارد در این زمینه، ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته ای بود که پس از تایید روایی و پایایی (86 :α) توزیع گردید. داده های 5863 پرسشنامه برگشتی توسط نرم افزار SPSS V.20 و با از آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که از دیدگاه مادران "عدم مهارت کافی برای دوچرخه سواری" با میانگین رتبه ای (9.79) و " نبود مسیر های مخصوص دوچرخه سواری" با میانگین رتبه ای (9.11) به ترتیب مهم ترین مانع و "کاهش شان اجتماعی در اثر دوچرخه سواری" کم اهمیت ترین مانع از دید گاه مادران بود.
کلید واژگان :موانع، دوچرخه سواری، کودکان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک