مقدمه و هدف: در سال های اخیر استفاده از تمرینات اینتروال شدید جایگزین تمرینات مداوم در بیماران و ورزشکاران شده است، اما مطالعات كمي در اين زمينه انجام شده است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو هفته تمرینات اینتروال شدید پلایومتریک بر برخی شاخص های قلبی-عروقی، توان بی هوازی و شاخص های عملکردی در دانشجویان دختر فعال می باشد. روش شناسی: 20 نفر از دانشجویان دختر تربیت بدنی به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. سپس پیش آزمون که شامل اندازه گیری VO2max، فشارخون استراحتی سیستولی و دیاستولی، ضربان قلب استراحتی، برون¬ده توان با آزمون رست و وینگیت، دوی سرعت 20 متر، ارتفاع پرش اسکات و پرش عمودی با کمک دست و پا بود، در یک هفته انجام شد. گروه تجربی علاوه بر فعالیت بدنی روزمره خود به مدت 2 هفته و هر هفته 5 روز در برنامه تمرینی شرکت کردند. بعد از 48 ساعت از اتمام تمرین پس آزمون در هر دو گروه انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و وابسته تحلیل شد. یافته ها: یافته¬های پژوهش حاضر افزایش معنی دار در VO2max(02/0p=)، ارتفاع پرش اسکات (01/0p=) و پرش عمودی با کمک دست و پا (03/0p=) را در گروه تجربی نسبت به کنترل نشان داد. اما فشار خون و ضربان قلب استراحتی، برون ده توان در آزمون وینگیت و رست، زمان دوی سرعت 20 متر و نیز شاخص ارتجاعی پا بین دو گروه تغییر معنی داری نداشت. بحث: طبق یافته های پژوهش اجرای دو هفته تمرینات اینتروال شدید پلایومتریک می تواند برای بهبود VO2max و عملکرد پرشی در ورزش های توانی موثر باشد. همچنین می¬توان برای بهبود آمادگی قلبی-تنفسی و تنوع تمرینی در تمرینات اینتروال شدید استفاده کرد.
کلید واژگان :تمرینات اینتروال شدید، شاخص قلبی-عروقی، برون ده توان بی هوازی، عملکرد سرعتی، عملکرد پرشی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک