تصمیمات و سیاست های شرکا در طول یک زنجیره تامین درباره چگونگی تامین و تخصیص منابع به انواع فعالیت های نوآوری و خلق مشترک دانش ایستا نبوده و برای کسب مزیت رقابتی پایدار، سازمان و شرکای آن باید بطور مستمر تصمیمات پیشین را در مورد تخصیص منابع به منظور عکس العمل مناسب به تغییرات بازنگری کنند. این فرآیند تصمیم گیری پویا نمی تواند از طریق نگرش ایستای موجود در ادبیات نوآوری و زنجیره تامین مهیا شود. بدین منظور مطالعه حاضر با استفاده از رویکرد پویایی سیستمی مدلی پویا را ارائه می دهد، که از طریق طراحی مکانیزم های بازخوردی، واکنش های سیستم مورد مطالعه به تغییرات درون زا و برون زا را مورد بررسی قرار داده و ابزاری به منظور تحلیل رفتار سیستم تحت سناریوهای مختلف و آزمون سیاست های مختلف ایجاد کند. در این مطالعه علاوه بر ارائه مدل علی و نمودار جریان متغیرهای اثرگذار سیستم، نتایج شبیه سازی نشان می دهد، مناسب ترین سیاست سرمایه گذاری در فعالیت های نوآوری، سیاست تخصیص منابع به انواع فعالیت های نوآوری بر اساس شکاف عملکرد است.
کلید واژگان :پویایی سیستمی، خلق مشترک دانش، زنجیره تامین، نوآوری
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک