هدف این مقاله، گزینش بهترین استراتژی نوآوری برای بهبود عملکرد پروژههای ساختمانی بوده و برای انجام مطالعۀ میدانی، شرکت مدیریت پروژههای ساختمانی ایران که تعداد کلیۀ مدیران، گروه مشاوران ارشد و کارکنان آن چهل نفر بودند، برای جامعه مورد بررسی قرار گرفت. پانزده نفر از تصمیمگیران اصلی شرکت بهروش تصادفی برای نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از رویکرد ترکیبی دلفی ـ فرایند تحلیل شبکهای استفاده شد که مرحلۀ اول آن، برای مرور ادبیات پژوهش، شناسایی معیارهای کلیدی عملکرد پروژههای ساختمانی، شناسایی دستهبندیهای مختلف استراتژی نوآوری و سرانجام انتخاب معیارها و دستهبندی مناسب طی نشستهای هماندیشی با متخصصان و درپی آن، تهیه و توزیع پرسشنامۀ تخصصی میان متخصصان و مرحلۀ دوم، برای گزینش بهترین استراتژی نوآوری با توجه به معیارهای عملکرد بود. یافتهها نشان داد که بهترتیب استراتژیهای پیشرو و واردکنندۀ فناوری بهمنزلۀ استراتژیهای نوآوری، با توجه به شرایط فعلی و آتی شرکت، از ارجحیت بالاتری برخوردار هستند. این رویکرد بهلحاظ اینکه تصمیمهای پیچیده را برای تصمیمگیرندگان اصلی شرکت برای انتخاب بهترین استراتژی آسان میکند، از ویژگیِ کاربردی بالایی برخوردار است.
