"خطاب" از صنایع بلاغی پرکاربرد در غزلیات سنایی است. ما در این مقاله از دو بُعد به بررسی آن پرداخته¬ایم: بعد ساختاری و بعد محتوایی. ارائه آماری دقیق از بسامد تکرار این صناعت، بررسی ساختمان دستوری خطابها و شیوۀ قرار گرفتن آنها در محور افقی (بیت) و محور عمودی (غزل) به بعد ساختاری مربوط است. تحلیل انواع خطابها بر مبنای اغراض (مقاصد) مورد نظر شاعر، کارکردهای بلاغی و زیبایی¬شناسی خطاب، همچنین رابطه آن با عناصر بلاغی "التفات"، "تکرار" و تصویرسازی و مخاطب¬شناسی سنایی، بررسی این صناعت در زمینۀ محتوایی است. در مقدمه به دو مورد از تحقیقاتی که پیش از این به بررسی خطاب در غزلیات -خواجه عماد کرمانی و سعدی- پرداخته¬اند، اشاره کرده و تفاوتهای کار خود را با آنها بیان نموده¬ایم. شیوۀ بررسی ما در این مقاله توصیفی- تحلیلی است؛ به این صورت که نخست، خطابهای بکار رفته در غزلها و نوع آنها را مشخص کرده و سپس به بررسی جایگاه و نقش آ¬نها از نظر ساختاری و معنایی پرداختهایم. هدف پژوهش حاضر، تحلیل کاربرد این صناعت برای درک و دریافت نظام شعر و اندیشه سنایی در ژانر غنایی است.
کلید واژگان :سنایی، غزل، بلاغت، خطاب
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک