سنگردی ها گونه ای از شعر فارسی است که قرنهای متوالی، زمزمۀ مردمان کوهپایه های پنجشیر، در دامنه های کوههای سر به فلک کشیدۀ هندوکش بوده که بیشتر در قالب دوبیتی و رباعی بر زبان مردم جاری می شده و ناشی از عشق و علاقه و سوز درونی هر پنجشیری است که به زبان و شعر فارسی (دری) دارد. در سنگردی ها مفاهیم کوه و کتل، چشمه و دریا، نشیب و فراز، برف و باران، آسمان و زمین، راز و نیاز، وصل و هجران، فقر و غنا و دیگر پدیده های متضاد نهفته است و درد و رنج درونی مردم را می توان از لابلای واژه های آن اشعار حس کرد. اشعاری که چه در شکل و چه در محتوا می تواند ما را از شیوه های دیرینه ادبی و نگرش انسان آرزومند در آن سرزمین آگاه سازد. سنگردی ها غالباً در ستیغ های بلند کوهپایه و کوه و کمر و روی سنگهای بزرگ دامنه ها و در کنارۀ رودخانه ها خوانده می شده که بیشتر خوانندگان آن نیز دختران و پسران عاشقی بوده اند که شاید تنها محل دیدار آنان در همان دامنۀ کوهستان و در حاشیۀ چراگاهها و پهلوی چشمه سارها بوده است که در بهاران، همراه با طراوت و شکوفایی وشادابی و سرسبزی زمین، بر زبان آنان جاری می شده و عشق و علاقۀ یکدیگر را بیان می کرده اند.
کلید واژگان :سنگردی، پنجشیر، هندوکش، سرود کوهسار، خراسان، آریانا.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک