این مقاله در صدد اثبات وجود ساخت شبکه ای در غزل کلاسیک فارسی است. در ابتدا به تعریف مفهوم ساخت شبکه ای پرداخته ایم و در ادامه نشان داده ایم که در غزل تمهیدات و مؤلفه هایی وجود دارد که می توان مجموعة آن ها را در قالب دو گروه «سازه های زبانی» و «سازه های موسیقایی» جای داد. «تکرار»، «ارجاع»، «هم آیی»، «هم معنایی»، «تضاد»، «جایگزینی» و «شمول معنایی» از تمهیدات مربوط به سازه های زبانی و «وزن»، «قافیه»، «ردیف»، «تجنیس»، «ردها»، «ترصیع» و «موازنه» از سازه ها و تمهیدات موسیقایی هستند. مجموع این مؤلفه ها در درون غزل شبکه های ارتباطی چندلایه ای را پدید می آورند که منجر به پدید آمدن نظامی درونی می شود. ما از این نظام درونی به «ساخت شبکه ای» تعبیر می کنیم. این مقاله نشان می¬دهد که ارتباط در محور عمودی غزل کلاسیک وجود دارد.
کلید واژگان :غزل فارسی، محور عمودی، سازه¬های زبانی، سازه¬های موسیقایی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک