اهداف:درس علوم تجربی می تواند نقش چشمگیری در ارتقای مهارت های تفکر و حل مسأله در دانش آموزان داشته باشد. بنابراین وجود معلمانی که از احساس خودکارآمدی بالایی در زمینه تدریس درس علوم به شیوه نوین برخوردار باشند، بسیار حائزاهمیت است. هدف از این پژوهش، اعتباریابی پرسشنامه باورهای خودکارآمدی معلمان در تدریس علوم به عنوان یک درس پژوهش‌محور بود. ابزار و روش‌ها: این پژوهش توصیفی - پیمایشی مقطعی در سال 1393 انجام شد. 303 نفر از معلمان دوره ابتدایی شهر سنندج به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه خودکارآمدی تدریس علوم به عنوان یک درس پژوهش‌محور (دیرا – اسمولک) بود. به‌منظور بررسی روایی سازه پرسشنامه از آزمون تحلیل عاملی تأییدی، برای بررسی همسانی درونی آن از ضریب آلفای کرونباخ و روش دو نیمه کردن با استفاده از ضریب همبستگی رتبه‌ای اسپیرمن و برای بررسی میزان خودکارآمدی معلمان در تدریس علوم به عنوان یک درس پژوهش‌محور، از آزمون t تک نمونه‌ای استفاده شد. یافته‌ها: ساختار عاملی پرسشنامه، مشتمل بر 34 گویه و پنج بعد خودکارآمدی در درگیر ساختن فراگیران با مسائل علمی، خودکارآمدی در اهمیت دادن به شواهد علمی، خودکارآمدی در فرمول‌بندی توضیحات، خودکارآمدی در پیوند دادن توضیحات با دانش علمی و خودکارآمدی در گفت‌وگو و تعدیل توضیحات، تأیید شد. همسانی درونی پرسشنامه نیز در مجموع و بر حسب ابعاد پنج‌گانه، مورد تأیید بود. همچنین میزان باورهای خودکارآمدی معلمان در تدریس علوم به عنوان یک درس پژوهش‌محور ، در سطح متوسط بود. نتیجه‌گیری: پرسشنامه خودکارآمدی تدریس علوم به عنوان یک درس پژوهش‌محور ، در ایران قابل استفاده است.
کلید واژگان :خودکارآمدی، دانش‌آموزان، ویژگیهای روانسنجی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک