رابطة خودشيءانگاري با تابآوري و خوددلسوزي دانشجويان دختر(مطالعة موردي: دانشگاه آزاد اسلامي سبزوار)

امروزه، پديدة خودشيءانگاري به مفهوم ارزيابي ديگران براساس ظاهر فيزيكي، زيبايي و جذابيت جنسي، پديده اي است كه منبع عمدة درد و رنج زنان، بهويژه دانشجويان دختـر، بـهشـمار مـيآيـد و موجـب كـاهش تـابآوري و خوددلسوزي و تهديد سلامت رواني آنها ميشود. پـژوهش حاضـر بـا هـدف بررسـي رابطـة خودشـيءانگاري بـا تابآوري و خوددلسوزي دانشجويان دختر دانشگاه آزاد اسلامي سبزوار انجام شد. ايـن پـژوهش از نـوع توصـيفي همبستگي بود. جامعة آماري اين پژوهش شامل همة دانشجويان دختر دانشگاه آزاد اسلامي سبزوار ورودي 1393 به تعداد 647نفر بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 242نفر تعيين شد كه با روش نمونهگيري تصادفي طبقهاي انتخاب شدند. براي گردآوري دادهها از پرسشنامههاي اسـتاندارد خودشـيءانگاري مـككينلـي و هايـد، تابآوري كونور و ديويدسون و خوددلسوزي نف استفاده شد. يافتههـاي پـژوهش نشـان داد كـه بـين متغيرهـاي خودشيءانگاري با تابآوري و خوددلسوزي رابطة منفي و معناداري وجود دارد. همچنين، براساس نتـايج تحقيـق مشخص شد كه مؤلفههاي خودشيءانگاري )شرم بدني، نظارت بدني و كنترل ظاهر( توانسـتند حـدود 31درصـد واريانس تابآوري و 18درصد واريانس خوددلسوزي را تبيين كنند. بنابراين، كاهش خودشيءانگاري ميتواند سبب افزايش تابآوري و خوددلسوزي دانشجويان دختر شود

تابآوري، خوددلسوزي، خودشيءانگاري، شرم بدني، كنترل ظاهر، نظارت بدني