هدف مطالعه حاضر عبارت است از تحليل آماري ارتباط بين معرف هاي حكمراني و عملكرد بخش كشاورزي، و چگونگي تعاملات نهادي كشاورزان و دولت در هشت كشور ايران، هند، چين، كره جنوبي، ژاپن، انگلستان، ايتاليا و آلمان طي دوره 1996-2006 با تاكيد بر تحليل روند برخي از سياست هاي اقتصادي بخش كشاورزي ايران. به طور كلي، بر اساس نتايج ضمني پژوهش، بهره گيري از نهاده هاي سنتي و نوين توليد در كشورهاي داراي سطوح بالاتر معرف هاي حكمراني مطلوب-تر است. در واقع، نتايج آماري بيانگر شكاف قابل توجه بين بهره وري نيروي كار و عملكرد در هكتار كشورها با سطوح متفاوت نهادي است. تمركز بر تحليل روند سياست هاي بخش كشاورزي ايران نشان مي دهد كه ضعف نهادهاي حكمراني به ويژه پاسخ گويي نهادهاي مردمي، كيفيت مقررات و تنظيم روابط قانوني از عوامل موثر در عدم دستيابي كامل به بخش كشاورزي توسعه يافته و با كارآيي بالاست.
کلید واژگان :بخش كشاورزي، مطالعات تطبيقي، سياست هاي اقتصادي، سياست هاي كشاورزي، بهره وري
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک