پيشرفت فناوري و سرمايه گذاري در فعاليت هاي تحقيق و توسعه(R&D) به عنوان مهم ترين عوامل تعيين كننده رشد اقتصادي مي باشند. طبق تئوري هاي جديد تجارت بين الملل و رشد اقتصادي درون زا، سرمايه گذاري در فعاليت هاي تحقيق و توسعه خارجي موجب انتقال فناوري و دانش فني جديد است. همچنين، سرمايه انساني در گسترش و تعميق فعاليت هاي R&D داخلي و جذب R&D بين المللي و پويايي آن نقش مهمي ايفا مي كند. چرا كه توانايي هر كشور در جذب دانش فني خارجي در گرو سرمايه انساني م.جود مي باشد، لذا هدف اين مقاله بررسي آثار فناوري داخلي و نيز سرريز فناوري خارجي از دو كانال واردات كالاهاي واسطه اي و سرمايه اي و سرمايه گذاري مستقيم خارجي بر رشد اقتصادي ايران طي دور زماني (1387-1338) مي باشد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه انباشت تحقيق و توسعه داخلي، انباشت تحقيق و توسعه خارجي از كانال واردات كالاهاي واسطه اي و سرمايه اي و كانال سرمايه گذاري مستقيم خارجي و همچنين نيروي كار و انباشت سرمايه فيزيكي، همگي تاثير مثبت و معناداري بر رشد اقتصادي دارد. همچنين، در اين مقاله اثر تكانه هاي مختلف اقتصادي و تجزيه واريانس بر رشد اقتصادي و نيز ميزان تغييرات آنها بر نرخ رشد توليد ناخالص داخلي مورد بررسي قرار گرفته است. در بلندمدت، انباشت سرمايه، انباشت تحقيق و توسعه داخلي، نيروي كار، انباشت تحقيق و توسعه خارجي از كانال واردات و انباشت تحقيق و توسعه خارجي از كانال سرمايه گذاري مستقيم خارجي به ترتيب بيشترين درصد واريانس خطاي پيش بيني را توضيح مي دهند.
کلید واژگان :رشد اقتصادي، انباشت تحقيق و توسعه داخلي و خارجي، سرمايه انساني و سرريز فناوري،
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک