بررسی عوامل تعیین کننده رشد اقتصادی ایران

هدف این مطالعه ارزیابی نقش عوامل نیروی کار، موجودی سرمایه فیزیکی، انباشت سرمایه R&D داخلی، انباشت سرمایه R&D خارجی، (از طریق تجارت خارجی) و سرمایه انسانی بر روی رشد اقتصادی ایران می باشد. نظریه های اخیر رشد اقتصادی، بطور مرسوم جهت گیریهای ابداع، را در واکنش به انگیزه های اقتصادی، به عنوان موتور اصلی پیشرفت تکنولوژیکی و رشد اقتصادی می دانند. با این دید، ابداع از یک طرف به دانش ناشی از فعالیتهای R&D بستگی دارد و در طرف دیگر ابداع به انباشت دانش کمک می کند. در نتیجه سطح بهره وری و تولید یک اقتصاد به فعالیتهای انباشته شده R&D و انباشت دانش موثر و ارتباط آن دو بستگی دارد. هزینه های R&D انباشته شده داخلی را به صورت تقریبی، برای انباشت سرمایه R&D داخلی و انباشت سرمایه R&D خارجی را، به صورت جمع وزنی واردات ضربدر انباشت سرمایه R&D شرکای تجاری در نظر می گیریم. معادله تولید را، بوسیله بکارگیری متدولوژی همگرائی یوهانسن با استفاده از مجموعه سریهای زمانی، طی دوره 1347-1378 تخمین می زنیم. شرکای تجاری مورد مطالعه شامل 21 کشور عضو OECD و امارات متحده عربی می باشد. نتایج دلالت می کند که نیروی کار، انباشت سرمایه فیزیکی، انباشت سرمایه R&D داخلی، انباشت سرمایه R&D خارجی و سرمایه انسانی اثر مهمی بر روی رشد اقتصادی دارد. همچنین نتایج تخمین، پیشنهاد می کند که اثر انباشت سرمایه R&D خارجی قویتر از انباشت سرمایه R&D داخلی بر روی تولید است. در ضمن ضرایب تخمینی متغیر اثر متقابل تجارت، با انباشت سرمایه R&D خارجی بر روی تولید، مثبت است

رشد اقتصادی، ایران