نظریه¬ی منطق گفتگویی باختین به بررسی زمینه¬های ایجاد گفتگو و چندصدایی در متون می¬پردازد. از آن-جا که مطابق دیدگاه باختین، گفتگومندی در ذات یک اثر هنری نهفته است، در این مقاله، فضای گفتگویی حاکم بر مجموعه اشعار قیصر امین¬پور به عنوان یک شاعر برجسته¬ی معاصر مورد توجّه قرار گرفته است. حیات شعری قیصر امین¬پور سال¬های 1357 تا 1386 و اندیشه¬ی حاکم بر اشعارش، سه دوره-ی مختلف آرمانگرایی، سرخوردگی و درونگرایی را دربرمی¬گیرد که در هر دوره بنا بر مفاهیم و مضامین به کار رفته در اشعارش، زبان و بیان ویژه¬ای به کار گرفته شده است. در این مقاله، اشعار دوره¬های مختلف حیات شعری قیصر امین¬پور با با روشی توصیفی- تحلیلی و با رویکردی ویژه به نظریه¬ی منطق گفتگویی میخاییل باختین مورد تحلیل قرار گرفته است تا دگردیسی¬های ایجاد شده در حوزه¬ی زبان و گفتار بررسی شود. دستاورد پژوهش حاکی از آن است که قیصر امین¬پور شاعری گفتگوگراست و برای ایجاد فضایی گفتگویی در اشعارش از تمهیدات و شگردهای مربوط به منطق گفتگویی، از جمله دیگرصدایی، گفتار دوسویه، بینامتنیت، گزاره¬های خطابی و کرونوتوپ بهره برده است. روش به کارگیری تمهیدات گفتگویی در شعر امین¬پور نیز، تابع دگرگونی¬هایی است که در دوره¬های مختلف حیات شعری او، بر زبان و اندیشه¬ی وی حاکم بوده است.
کلید واژگان :میخاییل باختین، منطق مکالمه، چندصدایی، شعر معاصر، قیصر امین پور.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک