در حال حاضر معيار و روش مشخصی برای انتخاب پيمانکاران حوزه تحقيقات وجود ندارد و معموالً این انتخاب به صهورت
سليق ای انجام می گردد، لذا رویکرد هماهنگی در این خصوص مشاهده نمی گردد و اغلب پس از عقد قرارداد مشخص می
گردد ک پيمانکار مورد نظر ب درستی انتخاب نشده است. لذا الزم است برای تصميمسازی در این حوزه الگویی ارائه شهود
ک در انتخاب پيمانکاران ب مدیران مربوط کمك نماید.در واقع در این مقال شاخصهای ارزیابی تأمينکنندگان دانشهی از
جمل دانشگاهها، شرکتهای دانشبنيان و مراکز تحقيقاتی مورد بررسی قرار گرفت است و با در نظر گرفتن چهار شهاخص :
1- قيمت 2- کيفيت 3- زمان تحویل 4- سابق همکاری و عملکرد گذشت ب عنوان معيارهای کلی برای انتخاب پيمانکار
تحقيقاتی با استفاده از مدل TOPSISفازی ب انتخاب تأمين کننده نهایی برای امر تحقيقات پرداخت ¬ایم. در آخر یه ك
مثال موردی با 5 کاندید و 4 تصميم گير برای روشن تر شدن موضوع آمده است.
کلید واژگان :
انتخاب تأمين کننده، تصميم گيری چند معياره، اعداد فازی، TOPSIS.
