زمان روایی یا به تعبیر ژِرار ژِنت زمان داستانی، در انتقال مفاهیم، شخصیّتپردازی و توصیف نقشی غیر قابل انکار دارد. استفادة از مؤلفههای زمان روایی و لایههای مختلف زمان، از بارزترین ویژگیهای رمان دو جلدی سیمین دانشور به شمار میرود. در این پژوهش، نویسندگان با روش استقرایی، مؤلفههای زمان روایی را در سه مقولۀ نظم، تَداوم و بَسامد در رمان دو جلدی «جزیرة سرگردانی» و «ساربان سرگردان» سیمین دانشور مورد بحث و بررسی قرار دادهاند. تحلیل این دو رمان، نشان میدهد که زمانِ کرنولوژیک جاری در کل اثر، حوادث و اتفاقات حدود چهار سال زندگی اشخاص رمان را دربرمی‌گیرد. گذشتهنگری به عنوان وجهِ غالب داستان، ابزار اصلی سبک روایی نویسنده به‌شمار میرود که در این بین گذشتهنگری درونی، با مرور ذهنیِ خاطرات شخصیّت‌های اصلی، اغلب برای ترسیم روابط بین شخصیّتها و کُنش فردی و اجتماعیشان استفاده شده است. زمانپریشی آیندهنگر گرچه سهم اندکی در دو رمان مذکور دارد اما تصویرگر آشفتگیهای روحی و دغدغههای شخصّیتهای داستان است. شتاب مثبت که اصلیترین مؤلفۀ آن در داستانها، گفتگو است، دانشور از آن به بهترین شکل برای نشان دادن حالات درونی شخصیّتها استفاده میکند. بسامد مفرد، دیگر عنصر روایی غالب در رمان است که منجر به شتاب مثبت شده است. بسامد مکرر و بسامد بازگو نیز برای تأکید بر عادات و ویژگیهای شخصیّتی در دست نویسنده است.
کلید واژگان :روایت‌شناسی؛ ژرار ژنت؛ سیمین دانشور؛ جزیرة سرگردانی؛ ساربان سرگردان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک