تحلیل فضایی نماگرهای توسعه فرهنگی استان هرمزگان با استفاده از مدلهای برنامه ریزی

چالشهای توسعه پیچیده اند اما می توان با آنها رودرو شد و در جهت کاهش و رفع آنها اقدام نمود.در سالهای اخیر مطالعات زیادی در مورد توسعه انجام شده که همگی آنها بر محور توسعه اقتصادی نیست. .بلکه ایده نقش فرهنگ در توسعه مطرح شده و یا به عنوان یکی از مباحث توسعه مطرح شده است . این تحقیق از نوع تحقیقات تحلیلی- کاربردی است که در آن براساس مدلهای تاکسونومی عددی و تاپسیس به تحلیل یافته های مور نظر اقدام شده است. اطلاعات مورد نیاز به شیوه میدانی و کتابخانه ای جمع آوری شده و براساس شاخصهای مختلف که در این تحقیق 48 شاخص برای سنجش توسعه یافتگی فرهنگی استان هرمزگان در نظر گرفته شده است به این نتیجه رسیدیم که استان هرمزگان از توسعه نیافتگی فرهنگی رنج می برد.نتايج يافته ها بيانگر آن است كه بر اساس روش تاپسيس، شهرستان ابوموسی با ضریب توسعه یافتگی 0.54 رتبه اول و به عنوان توسعه یافته ترين و خمیر باضریب توسعه یافتگی 0.03 با کسب رتبه یازدهم به عنوان محروم ترين شهرستان در مقايسه با ديگر شهرستان هاي استان شناخته شده است. طبق رتبه بندی که برمبنای شاخص های بخش فرهنگی با استفاده از مدل تاکسونومی عددی صورت گرفت، برخوردارترین شهرستان، بندر عباس با ضریب توسعه یافتگی 0.66 و محرومترین آنها خمیر با ضریب توسعه یافتگی 1.07 معرفی می گردد . آنچه كاملاً مشهود است وجود نابرابري فاحش بين شهرستانهاي استان از نظر درجه توسعه يافتگي فرهنگي است .

نماگرهاي فرهنگي ، توسعه فرهنگي، تفا وت هاي ناحيه اي، هرمزگان .