بررسي اثرات گردشگري خانه هاي دوم در توسعه جوامع محلي روستايي (مطالعه موردي: روستاهاي کامشگان و چنگوره- شهرستان بوئين¬زهرا)

گردشگري خانههاي دوم بعنوان يكي از مهمترين رويكردهاي جديدتوانسته است نقش مؤثري درتوسعه مناطق روستايي ايفا كند. هدف ازاين پژوهش بررسي اثرات گردشگريخانههايدوم درتوسعه جوامع محلي روستاهاي كامشگانو چنگوره )شهرستان اوج( ميباشد و به دنبال پاسخگويي به اين سوال ميباشد: آيا گردشگري خانههاي دوم توانسته است منجر به توسعه روستايي در ابعاد )اقتصادي، اجتماعي، محيطي و كالبدي( در منطقه مورد مطالعه شود؟ نوع تحقيق كاربردي، روش مورد استفاده توصيفي- تحليلي و براي گردآوري دادهها از روشهاي كتابخانهاي و ميداني استفاده شده است جامعه آماري اين تحقيق 1177خانوار محاسبه شده است كه از طريق فرمول اصلاح شده كوكوان 107پرسشنامه بدست آمده و به صورت تصادفي بين خانوارها توزيع گردد تا اصل شانس براي همه رعايت شود. و براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روشهاي آماري توصيفي و استنباطي )آزمون tتك نمونهاي، فريدمن، تحليل مسير و كروسكال واليس( استفاده شده است. يافتهها اين پژوهش نشان داد كه بين شاخصها به كارگرفته شده رابطه معنادار و مثبتي وجود دارد به طوري كه بعد اقتصادي و كالبدي بيشترين اثرات و بعد اجتماعي و محيطي كمترين اثرات را به دنبال داشته استو از طرف ديگر، روستايي كامشگان به دليل سرمايهگذاري مالكان خانههاي دوم و دسترسي به خدمات، حمل نقل، زيرساخت و جاذبه متنوع بيشترين اثرات در زمينه ابعاد اقتصادي، اجتماعي، كالبدي و محيطي داشته است. با توجه به نتايج تحقيق، كه نشاندهنده تأثيرات گردشگري خانههاي دوم در ايجاد توسعه روستايي و گسترش ابعاد اقتصادي- اجتماعي، كالبدي و زيست محيطي در محدوده مورد مطالعه ميباشد ميتوان از آن به عنوان راهبردي براي كاهش مهاجرت، فقر و توسعه روستايي بهره گرفت

آثار اقتصادي، آثار اجتماعي و فرهنگي، آثار كالبدي، آثار زيست محيطي. توسعه روستايي