تقريباً در تمامي مطالعات انجام شده در حوزه مزيت نسبي مناطق، شاخص‌هاي عمومي مزيت نسبي مانند اشتغال، ارزش افزوده و سودآوري مد نظر قرار گرفته و اين در حالي است كه مطالعه مزيت نسبي مناطق بدون در نظر گرفتن معيارهاي توسعه پايدار، كه عدم آلايندگي از عمده‌ترين آن محسوب مي‌شود، مطالعه‌اي ناقص است. بر اين اساس، مطالعه حاضر مي‌كوشد تا با در نظر گرفتن توأمان معيارهاي عمومي مزيت نسبي مناطق و نيز، معيار عدم آلايندگي به عنوان مبنايي اساسي براي توسعه پايدار، جايگاه و رتبه مناطق كشور را از حيث مزيت نسبي صنايع توليدي مورد بررسي و كنكاش قرار دهد. براي اين منظور، ابتدا صنايع توليدي مناطق مختلف بر اساس شاخص‌هاي عمومي مزيت نسبي رتبه‌بندي شده و در مرحله بعد، جايگاه آن‌ها با توجه به تلفيقي از شاخص‌هاي عمومي مزيت نسبي و شاخص‌هاي آلودگي هوا ناشي از احتراق سوخت‌هاي فسيلي در بخش صنعت با استفاده از روش تاپسيس مورد توجه قرار گرفته است. نتايج اين مطالعه نشان‌دهنده آن است كه مزيت نسبي مناطق در صنايع توليدي با و بدون در نظر گرفتن شاخص‌هاي توسعه پايدار از يكديگر كاملاً متمايز بوده و از اين رو و از حيث سياست‌گذاري، مزيت‌هاي نسبي مناطق بدون در نظر گرفتن معيارهاي پايداري راهنماي مناسبي براي سرمايه‌گذاري‌هاي صنعتي نخواهد بود.
کلید واژگان :آلودگي هوا توسعه پايدار صنايع توليدي ايران مزيت نسبي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک
جزئیات مقاله
- کد شناسه : 1148687056574351
- سال انتشار : 1393
- نوع مقاله : پذیرفته شده در مجلات Scopus ,ISI با 4>IF>
- زبان : فارسی
- محل پذیرش : اقتصاد و توسعه منطقه اي (دانش و توسعه سابق) دانشگاه فردوسي مشهد
- IF مجله :
- ISSN :
- تاریخ ثبت : 1395/11/24 07:06:05
- ثبت کننده : محمد علی فیض پور
- تعداد بازدید : 217
- تعداد فروش : 0