به منظور دستیابی به توسعه متوازن و یکپارچه در فضاي منطقهاي، ایجاد سلسله مراتب متعادل و نظام یافتهي سکونتگاهها از نیازهاي اساسی به شمار میآید که در این میان توجه به شهرهاي کوچک یکی از راهکارهاي تعادل بخشی به این وضعیت میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عملکرد شهرهاي کوچک در توسعه منطقهاي استان گلستان و با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی و پیمایشی صورت گرفته است. شهرهاي کوچک در این پژوهش عبارتاند از: کردکوي، رامیان، گلوگاه، آزادشهر، بندرترکمن، بندرگز، آق قلا و علی آباد کتول که جهت بررسی عملکرد در بعد جمعیتی و اقتصادي و اجتماعی از ضریب کشش پذیري، مدل آنتروپی و رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان دهنده ضریب کششپذیري جمعتی بیشتر شهرهاي علیآباد، آق قلا و کردکوي نسبت به سایر شهرهاي کوچک استان گلستان میباشد. همچنین نتایج به دست آمده از مدل آنتروپی نشان میدهد که شهرهاي کوچک در محدوده مورد مطالعه باعث تعادل جمعیتی در منطقه گرگان شده است. در نهایت نتایج حاصل از رگرسیون چند متغیره نشان دهنده سیر نزولی بخش کشاورزي و سیر صعودي بخش خدمات در شهرهاي کوچک میباشد.
کلید واژگان :شهرهاي کوچک، توسعه یافتگی، برنامهریزي منطقه اي، استان گلستان.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک