زمینه و هدف: مکان‌یابی بهینه مراکز درمانی، دسترسی افراد به خدمات درمانی را تسهیل کرده و عدم توزیع متناسب مراکز درمانی، افزایش روزافزون مشکلات شهروندان در دسترسی به این مراکز را به دنبال دارد. هدف عمده این پژوهش، ارزیابی نحوه‌ی توزیع مراکز درمانی و مشخص کردن نواحی محروم از این خدمات در منطقه‌ی مورد مطالعه است. مواد و روش‌ها: این مطالعه، یک مطالعه‌ی موردی است که در منطقه 11 شهر تهران انجام شده است. داده‌های این مطالعه در قالب نقشه جمع آوری و با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی در محیط GIS تحلیل شده‌اند. نتایج: در منطقه‌ی مورد مطالعه 10 بیمارستان قرار دارد که 7% از کل بیمارستان‌های شهر تهران را شامل می‌شوند. در ارزش‌گذاری لایه‌های اطلاعاتی، لایه‌ی مراکز مسکونی و لایه‌ی مراکز صنعتی به ترتیب بیشترین وزن (19%) و کمترین وزن (1%) را گرفتند. پس از تحلیل سازگاری، نرخ ناسازگاری کاربری‌های مختلف با کاربری درمانی 4% به دست آمد. همچنین با تعیین شعاع خدمت دهی1500 متر، همپوشانی محدوده‌ی سرویس‌دهی بیمارستان‌های موجود مشخص گردید. نتیجه‌گیری: با تلفیق لایه‌های اطلاعاتی بر روی نقشه‌ی نهایی، محدوده‌ی مناسب برای استقرار مراکز درمانی مشخص شد. این مطالعه نشان داد مکان فعلی اکثر مراکز درمانی منطقه 11 شهر تهران با معیارهای علمی و ضرورت‌های این کاربری مطابقت ندارد.
کلید واژگان :مکان یابی، مراکز درمانی، مدل تحلیل سلسله مراتبی، GIS
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک