تحليلي بر كيفيت مسكن محلات شهري راهكاري جهت بهبود كيفيت زندگي شهروندان مطالعه موردی: محلات شهر دهگلان

امروزه کیفیت زندگی شهری کلیدی¬ترین مفهوم و مهم¬ترین رویکرد در برنامه¬ریزی شهری می¬باشد. مسکن به عنوان مهم¬ترین بخش شهر و نیاز اولیه انسان، با ابعاد وسیع اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست¬محیطی و کالبدی خود تأثیر بسزایی در کیفیت زندگی و همچنین توسعه پایدار شهری دارد. لذا تحقیق حاضر با هدف ارزیابی کیفیت مسکن و سطح¬بندی محلات شهر در این زمینه، جهت نیل به راهکاری برای بهبود کیفیت زندگی ساکنین شهر دهگلان در استان کردستان انجام گرفته است. وضعیت کیفیت مسکن شهر دهگلان به تفکیک محلات در این تحقیق با ارزیابی چهار شاخص تراکمی، ریزدانگی، زیست‌محیطی و تسهیلات با استفاده از تکنیک TOPSIS صورت گرفته است. جهت سطح¬بندی نهایی محلات شهر دهگلان از روش VIKOR استفاده شده است. همچنین در این تحقیق جهت وزن دهی از روش AHP و جهت بی مقیاس سازی داده¬ها از روش بی مقیاس سازی خطی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان‌دهنده نابرابری و تفاوت معنادار در بین محلات شهر دهگلان می¬باشد؛ به گونه¬ای که در شاخص نهایی مسکن تنها 27/27 درصد محلات در وضعیت مطلوب نسبتاً نامطلوب قرار دارند و 36/36 درصد محلات در وضعیت نامطلوب و نیازمند توانمندسازی می¬باشند. همچنین با توجه به نتایج حاصل از تحقیق، تفاوت معناداری در وضعیت مسکن در محلات قدیمی و تازه تأسیس به چشم می¬خورد که ناپایداری و کیفیت پایین محلات قدیمی این تفاوت را سبب شده است.

کیفیت مسکن، کیفیت زندگی، محلات، شهر دهگلان کردستان.