تحلیل فضایی شاخص های توسعه و وضعیت سنجی نماگرهای آن در استان خوزستان

پژوهش حاضر وضعیت سنجی و تحلیل فضایی تعدادي از نماگرهاي توسعۀ شهرستانهاي استان خوزستان را مورد توجه قرار داده است. هدف پژوهش بررسی میزان برخورداري شهرستانهاي استان نسبت به همدیگر، از طریق شاخصهاي انجام برنامهریزيهاي یکپارچه بوده است. تحقیق از نوع کاربردي- کمی است و به روش تحلیلی – توصیفی با استفاده از 45 شاخص و در چارچوب روشهاي شاخص بندي و روش اصلاح شدة تحلیل مؤلفه هاي اصلی است که سعی شده به تحلیل سطوح برخورداري شهرستانهاي استان خوزستان پرداخته شود. نتایج روش شاخصبندي نشان میدهد که 65 درصد شهرستانهاي استان در سطوح محروم و بسیار محروم قرار دارند و این 38 درصد از مجموع شاخص ترکیبی را به خود اختصاص دادهاند. روش اصلاح شدة تحلیل مؤلفه- / شهرستانها 57 هاي اصلی نشان میدهد که 5 درصد شهرستانها در سطح بسیار برخوردار، 5 درصد در سطح برخوردار، 20 درصد در سطح تاحدودي برخوردار، 50 درصد درسطح محروم و 20 درصد در سطح بسیار محروم قرار دارند. نتایج روش اصلاح شدة تحلیل مؤلفههاي اصلی نشان میدهد که هرچند 70 درصد شهرستانهاي استان در سطوح محروم و 39 درصد است. در مجموع / بسیار محروم قرار دارند، سهم شهرستانهاي مذکور از مجموع شاخص ترکیبی 04 یافته هاي پژوهش با بهره گیري از تکنیک شاخص بندي و روش اصلاح شدة تحلیل مؤلفه هاي اصلی با تایید یافته هاي یکدیگر، نشان میدهد که شهرستان اهواز در مطلوب ترین و شهرستان لالی در نامطلوب ترین حالت از نظر برخورداري از نماگرهاي مورد نظر قرار دارند، این مهم جهت برنامه ریزي هاي توسعه آتی در منطقه را تبیین می نماید.

تحلیل فضایی، نماگرهاي توسعه، روشهاي کمی، استان خوزستان.