تحليلي بر مهاجرتهاي روستايي- شهري با تاكيد بر نقش مسافت و دسترسي مورد؛ شهرستان ممسني

ناديده گرفتن روستاها در فرايند اجراي برنامههاي توسعه، به ويژه در كشورهاي درحال توسعه ، سبب بروز تفاوتها و دوگانگيهاي چشمگير اقتصادي و اجتماعي بين جوامع شهري و روستايي گرديده است. محروميت و فقر ناشي از چنين روندي، روستاييان را وادار نموده كه براي بهبود شرايط اقتصادي – اجتماعي و رفاه زندگي خود از روستاها به ديگر كانونهاي سكونتگاهي، به ويژه شهرها مهاجرت نمايند. اين جابه جاييها كه با انگيزههاي مختلفي صورت گرفته است، در شهرهاي كوچك، همچون نورآباد توانسته است موجبات رضايتمندي مهاجران را فراهم آورد. اين پژوهش با هدف پيبردن به علل مهاجرت و چگونگي نقش دسترسي و مسافت (دو مفهوم بنياديِ تحليل مكاني) از شهر نورآباد در اين مهاجرتها صورت گرفته است . روش تحقيق تحليلي و توصيفي بوده و با توجه به ماهيت موضوع مورد مطالعه با نگرشي رفتاري – فضايي دنبال شده است. جمعآوري اطلاعات با اتكا بر مطالعات كتابخانهاي و ميداني انجام گرفته است. يافتههاي تحقيق علاوه بر اينكه نمايانگر رابطه بين كمبود خدمات به عنوان انگيزه عمده در مهاجرفرستي روستاهاي مورد مطالعه است، بلكه نقش مؤثر فاصله و دسترسي از شهر را در كمبود خدمات روستايي و نتيجتاً مهاجرت محرز ميسازد.

روستا، مهاجرت روستايي، فاصله، دسترسي، خدمات، ممسني