تحلیلی بر عوامل موثر بر گسترش گردشگری در ناحیه ساحلی چابهار

گردشگري صنعتي است كه توسعه آن نيازمند شناخت و آگاهي كافي از مسائل و عوامل مؤثر اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي در هر منطقه است. شهرستان چابهار در منتهي اليه جنوب شرقي ايران و در يك محيط بكر و دور از هياهوي شهرهاي پرجمعيت و شلوغ كشور قرار دارد و با توجه به ويژگي هاي محيطي، جاذبه هاي فرهنگي و انساني آن(شهرستان چابهار با 228 جاذبه گردشگري شامل: 74 مورد جاذبه طبيعي، 44 مورد جاذبه فرهنگي - تاريخي و 110 مورد جاذبه انسان ساخت است) و نزديكي به كشورهاي حوزه خليح فارس، هند، افغانستان و پاكستان و همين طور برخوداري از منطقه آزاد تجاري- صنعتي، ميتواند با مديريت و برنامهريزي علمي به قطب توريستي مهمي در سطح منطقه تبديل گردد و يكي از محورهاي مهم گردشگري كشور باشد. تحليل هاي حاصل از نشان مي دهد كه اين شهر علي رغم برخورداري از ظرفيت تبديل شدن به يك منطقه نمونه SWOT مدل گردشگري، تعدد تصميم گيران و مسايل مديريتي، كمبود زير ساخت ها و ضعف تبليغات را به عنوان موانع اساسي در راه رسيدن به اين هدف در مقابل خود دارد. با اين حال، وجود زمينه اشتغال زايي، درآمد ارزي و سرمايه 0 مهمترين فرص تها و وجود آثار تاريخي، / 0 و 18 /28 ،0/ گذاري زير بنايي، به ترتيب با امتياز هاي وزني 40 جاذبه هاي ورزشي- تفريحي و برخورداري از سواحل شني و جذابيت هاي طبيعي به عنوان نقاط قوت و جاذب در كنار امكان توسعه و اصلاح نهادهاي مديريتي، تقويت تبليغات، تعامل و هم فكري بين مسؤولان منطقه آزاد و سازمان هاي مرتبط با گردشگري و مردم و توسعه اكوتوريسم، از مهمترين رهياف تها به منظور توسعه گردشگري اين ناحيه تلقي ميگردند.

گردشگري و توسعه، ناحيه ساحلي چابهار، مدل SWOT