رویکرد بینامتنی یا ارجاعات میان¬متنی یکی از مباحث مهمّ و مورد توجّه نظریه¬پردازان معاصر است. در این رویکرد، فرض بر این است که متون مختلف از دیرباز با یکدیگر تعامل داشته و تحت تأثیر آثار پیش از خود خلق شده¬اند. از این رو، هیچ اثر مستقلّی را نمی¬توان یافت که از این تأثیرپذیری و روابط بینامتنی متقابل برکنار بوده باشد. از جمله متونی که در این زمینه قابل بررسی هستند، قصاید فراوانی است که در مدح و ستایش امام هشتم شیعیان به زبان فارسی و عربی به رشتة نظم درآمده¬اند. با نگاهی به این قصاید ملاحظه می¬شود؛ اشتراکات معنایی و لفظی بسیاری در آن¬ها وجود دارد؛ گویی هر یک از آن¬ها با توجّه به شعر قبل از خود سروده شده¬اند. در این جستار، کوشش شده است تا دو قصیدة رضویّه از ابن یمین به زبان فارسی و صاحب بن عبّاد به زبان عربی، بر اساس نظریّة بینامتنی مورد بررسی قرار گیرد. نتیجه، بیانگر این است که قصاید مدّنظر در دو حوزة محتوا و ساختار دارای اشتراکات زیادی است به گونه¬ای که می¬توان ادّعا کرد؛ در این دو متن، تعامل و روابط دیالکتیکی و به تعبیر باختین، منطق مکالمه، حکم¬فرما بوده است.
کلید واژگان :امام رضا (ع)، قصیدة رضویّه، ابن یمین، صاحب بن عبّاد، بینامتنیّت.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک