اسلام در مجموع يک مکتب تربيتی است و هر چه در اين مکتب آمده به نوعی با انسان، تزکيه و تربيت او سر و کار دارد و آيات و احاديث زيادی به صراحت به اين مطلب اشاره دارد. باید گفت نگرش اسلام به جوان و جوانی مبتنی بر واقعيت است که از نگاهی واقع بينانه و تصويری کامل از ابعاد وجودی زندگی آدمی است به گونه ای که نه نقاط مثبت ويژگی های اين دوره غفلت می شود و نه ويژگی های منفی آن ناديده گرفته شده، بلکه اين نقاط منفی را مقتضای دوره جوانی می داند که بايد توسط جامعه هدايت شود. شناخت عوامل آسيب زا در تربيت دينی از مهمترين مباحث تربیتی است که تعيين کننده ضوابط و هنجارهای حاکم بر فرآيند تربيت است و با توجه به مرحله ای بودن رشد انسان با تناسب به هر مرحله از رشد اصول حاکم بر فرايند هم متفاوت است. آنچه که انسان را از دين و آيين خود خارج می سازد و متاسفانه بسياری از مربیان و خانواده ها از آن غافلند و در طول تاريخ ضربه های زيادی از این ناحيه متوجه جوانان شده است، عدم شناخت آسيب ها و آفت های دين داری از جمله کج انديشی دینداران و برداشت غلط از معارف و مفاهيم دينی، افراط و تفریط در مسائل عبادی، کمال گرایی غیر واقعی و سهل انگاری در امر آموزش مسائل مربوط به عبادات بوده است.
کلید واژگان :تربیت، تربیت دینی، آسیب شناسی تربیت، جوان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک