ارزیابی کارایی شاخص¬های کیفیت زندگی شهری (مطالعه موردی: نواحی شهر تهران)

کیفیت زندگی شهری، یکی از مهمترین حوزه¬های مطالعات شهری به حساب می¬آید. سنجش کارایی مناطق شهری به لحاظ شاخص¬های کیفیت زندگی از انجا ضرورت می¬یابد که امروزه شهرها با کمبود امکانات و منابع روبرو هستند لذا منابع موجود بایستی به گونه¬ای توزیع شوند که بتوانند بهترین خدمات رسانی را برای مناطق شهری عرضه نمایند.. بر اين اساس در اين پژوهش به ارزیابی کارایی شاخص¬های کیفیت زندگی شهری در نواحی شهر تهران، پرداخته شده است. روش پژوهش ترکيبي از روش‌هاي توصيفي و تحليلي و نوع آن کاربردي است. اطلاعات مورد نياز اين پژوهش از طريق نتايج تفضيلي سرشماري عمومي نفوس و مسکن، طرح‌هاي جامع و تفصيلي تهران، تصاویر ماهواره استر و همچنين از طريق اسناد، مجلات و کتب مرتبط با موضوع بدست آمده است. جهت تحليل داده¬ها از نرم افزارهاي IDRISI، ARC GIS و Frontier Analyst استفاده شده است، به منظور تحلیل داده ها از مدل تحلیل پوششی داده¬ها DEA که روشی مؤثر برای سنجش کارایی می¬باشد، استفاده شد. در این پژوهش عملکرد و کارایی نواحی از لحاظ کیفیت زندگی شهری با استفاده از دو مدل CCR و BCC در روش تحلیل پوششی داده ها، برای نواحی 117 گانه شهر تهران مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان می¬دهد که براساس مدل CCR تنها 6 ناحیه معادل با 12/5 درصد و براساس مدل BCC، 21 ناحیه معادل 94/17 درصد کارا معرفی شدند. بنابراين، نتايج اين مطالعه مي‌تواند به برنامه ريزان شهري براي درک و اولويت بندي مسائل شهري و يافتن راه حل‌هايي براي رفع اين مشکلات کمک شاياني نمايد

کیفیت زندگی شهری، ارزیابی کارایی، مدل تحلیل پوششی داده¬ها، شهر تهران