در سالهای اخیر، مطالعه دربارهی ضرورت و اهمیت به کارگیری اصول تابآوری شهری و عوامل مؤثر بر آن در زمینه کاهش خطرات در شهرها و مخصوصاً شهرهای دارای سکونتگاههای غیررسمی توجه بسیاری از صاحبنظران را به خورد جلب کرده است. در این میان ضررورت توجه به اصول حکمروایی مطلوب شهری و از آن جمله نقش و جایگاه ساکنین محلات دارای سکونتگاه غیررسمی در ارتقای تابآوری اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف این مقاله بررسی نقش حکمروایی مطلوب شهری در افزایش تابآوری سکونتگاههای غیررسمی است. تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی، از لحاظ ماهیت، توصیفی- تحلیل و نیز از نوع همبستگی و علّی است. جامعه آماری تحقیق ساکنان سکونتگاههای غیررسمی کلان شهر تبریز می‌باشد. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه تحقیق 400 نفر به دست آمد. برای تجزیه‌وتحلیل دادهها از آزمون همبستگی اسپیرمن و آزمون رگرسیون چندمتغیره گام به گام استفاده شد. روایی صوری پرسشنامه توسط اساتید دانشگاهی و متخصصان شهری مورد تأیید قرار گرفت. با استفاده از فرمول ویژه کرونباخ آلفا پایایی پرسشنامه تحقیق 92/0 برای پرسشنامه حکمروایی مطلوب شهری و 91/0 برای پرسشنامهی تابآوری شهری محاسبه شد. نتایج ِیافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که از بین متغیرهای حکمروایی مطلوب شهری به جز دو متغیر حاکمیت قانون و عدالت و انصاف، بقیهی متغیرها با متغیر وابسته رابطه معنی‌داری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون چندمتغیره روشن ساخت که متغیر مسئولیتپذیری بیشتر از سایر متغیرها قدرت تبیین متغیر تابآوری را داشته و بعد از آن به ترتیب متغیرهای شفافیت، مشارکتپذیری، پاسخگویی، اجماعسازی و کارآیی و اثربخشی قرار دارند. این شش متغیر توانایی تبیین 89/0 درصد از تغییرات تابآوری سکونتگاههای غیررسمی را دارند. در نهایت پیشنهاد‌های کاربردی در زمینهی نقش هریک از ابعاد حکمروایی در افزایش تابآوری ارائه‌شده است.
کلید واژگان :حکمروایی مطلوب شهری؛ تابآوری شهری؛ سکونتگاه غیررسمی؛ ایران؛ تبریز
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک