اسناد ايزوتوپ اکسيژن (Oxsygen Isotope) موجود در آرشيو‌های رسوبات درياچه ای، ابزار رايجی جهت بازسازی ديرينه محيط هستند. در اين مقاله، اسناد ايزوتوپی درياچه‌های زريوار، ميرآباد، بختگان و پريشان جهت بررسی شرايط اقليمی ايران در عصر يخبندان کوچک (Little ice age) مورد بررسی قرار گرفته اند. بين سالهاي1350 تا 1850 مقارن با عصر يخبندان کوچک، تغييراتی در مقادير ايزوتوپ اکسيژن اين درياچه‌ها قابل مشاهده است. در درياچه‌های زريوار و ميرآباد مقادير ايزوتوپ اکسيژن(O18∂) به طرف مقادير مثبت تر ميل کرده است، در حالی که اين مقادير در درياچه‌های پريشان و بختگان به سمت ارقام منفی تر گرايش داشته اند. شواهد ايزوتوپی حاکی از خشکتر بودن شرايط اقليمی درياچه‌های زريوار و ميرآباد در عصر يخبندان کوچک نسبت به حال حاضر می‌باشد. همچنين اين شواهد نشان می‌دهند که درياچه‌های پريشان و بختگان در اين عصر، شرايط اقليمی سرد و مرطوبتری را تجربه کرده اند. ناهمگونی اقليمی در اين عصر می‌تواند نشانگر تغييرات الگوهای گردشی جو در ايران باشد. اين شرايط را می‌توان نتيجۀ جابه جايی موج بادهای غربی به طرف عرض‌های جنوبی تر و به دنبال آن گسترش دامنه فعاليت امواج ناشی از اين بادها در اين مناطق دانست.
کلید واژگان :عصر يخبندان کوچک، ايزوتوپ اکسيژن، اقليم،
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک