پژوهش های ادبیات تطبیقی در ایران از مشکل بزرگی رنج می برد و آن چیزی جز عدم آشنایی پژوهشگران با نظریه های این رشته نیست. در هر حوزه از دانش، طرح نظریات جدید، رد یا تصحیح نطریه های پیشین به پیشبرد آن حوزه کمک می کند. متاسفانه در ایران به علت غفلت سی ساله از این رشته و عدم مواجهه با نظریه های جدید «اغلب پژوهش های صورت¬گرفته یا فاقد چارچوب نظری اند یا نهایتا در حیطه نظریه های پوزیتیویستی (اثبات گرایانه) قرن نوزدهم اروپا باقی می مانند» (انوشیروانی 1389 7). عدم آشنایی با نظریه های ادبیات تطبیقی اعم از قدیم و جدید به عدم آشنایی با روش¬های تحقیق می انجامد که نتیجه آن رکود پژوهش¬ها، ماندن در روش¬های قدیمی، پیروی از مکتب فرانسه و پرداختن به صرف تاثیر و تاثر می¬شود. جبران عقب¬ماندگی سی-ساله در ادبیات تطبیقی ایران همتی مضاعف می¬طلبد. تاسیس این رشته دانشگاهی و انتشار ویژه¬نامه ادبیات تطبیقی توسط فرهنگستان گرچه قدم¬های ارزشمندی محسوب می شود ولی به تنهایی به هیچ عنوان کافی نیست. برای پیشرفت سریع تر در این رشته باید خود را در معرض آخرین دستاوردهای ادبیات تطبیقی به ویژه در زمینه نظری قرار داد. مطالعه آخرین کتاب ها و مجلات ادبیات تطبیقی دانشگاه های مطرح جهان، حضور در همایش های بین المللی معتبر و دست کم اطلاع از عناوین و موضوعات آن ها خود کمک شایانی به به روزرسانی پژوهش های داخلی خواهد کرد. حتی نگاهی اجمالی به عناوین این همایش ها سمت وسوی پژوهش های جدید را بر علاقه مندان آشکار می سازد. در همین راستا، این گزارش در خصوص بیستمین گردهمایی انجمن بین المللی ادبیات تطبیقی تهیه شده است.
کلید واژگان :ادبیات تطبیقی، مکتب های ادبیات تطبیقی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک