در اين مطالعه از جمعيت هاي گرگ و سگ كشور در سال 1390-1380 نمونه برداري صورت گرفت و 28 نمونه گرگ و 28 نمونه سگ با استفاده از 15 نشانگر ريزماهواره تعيين ژنوتيپ شده و تنوع ژنتيكي جمعيت ها بررسي شد. ميانگين هتروزيگوسيتي مورد انتظار و غناي آللي در جمعيت هاي گرگ به ترتيب 85/0 و 56/11 و براي نمونه هاي سگ 83/0 و 35/9 برآورد شد. بالا بودن پارامترهاي تنوع ژنتيكي همچون غناي آللي، هتروزيگوسيتي مورد انتظار و هتروزيگوسيتي مشاهده شده نشان از تنوع ژنتيكي بالا در جمعيت هاي گرگ كشور در مقايسه با ساير كشورها بود كه اين تنوع مي تواند ناشي مهاجرت و تنوع زيستگاهي بالا در كشور باشد. تعداد آلل هاي مشاهده شده براي نمونه-هاي گرگ و سگ به ترتيب 159 و 141 آلل و ضريب درون آميزي (همخوني) براي نمونه-هاي گرگ و سگ به ترتيب 148/0- و 122/0- برآورد شد. همچنين 35 آلل اختصاصي در گرگ ها و 18 آلل در نمونه هاي سگ تعيين شد. شاخص هاي تمايز جمعيتي FST، RST و Fit به ترتيب 05/0، 36/0 و 084/0- تخمين زده شد كه واگرايي ژنتيكي دو گونه گرگ و سگ را نشان داد. ترسيم درخت فيلوژني بين نمونه هاي سگ و گرگ با استفاده از شاخص فاصله ژنتيكي ADSنشان داد كه نمونه هاي گرگ و سگ دو گروه مجزا را تشكيل مي-دهند. عليرغم ناكافي بودن نمونهها از سراسر پراكنش گرگ در ايران، نتايج اين مطالعه نشان ميدهد كه تنوع ژنتيكي گرگها در كشور هنوز در سطح قابل قبولي قرار دارد. همچنين با وجود كاهش زيستگاههاي طبيعي گرگها در كشور و همجواري آنها با سگهاي اهلي و ولگرد در حاشيه روستاها، جريان ژني اندكي بين اين گونه با سگ هاي اهلي برقرار بوده و همچنان ساختار ژنتيكي مجزايي را نشان مي دهد.
کلید واژگان :تنوع ژنتيكي، درون آميزي، ريزماهواره، گرگ ايراني، هتروزيگوسيتي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک