دورههاي محروميت غذايي طي مراحل اوليه تغذيه و رشد و نمو ماهي ميتواند روي شاخص هاي رشد و بازماندگي ماهي تأثير بگذارد. به منظور تحقيق روي اثرات گرسنگي و رشد جبراني در بچه ماهي كلمه تركمني Rutilus rutilus caspicus مطالعهاي به مدت 2 ماه روي بچه ماهيان با وزن اوليه 038/0±115/1گرم و طول اوليه 0.03±4.82 سانتيمتر انجام گرفت. بچه ماهيان در پنج گروه مورد آزمايش قرار گرفتند كه هر گروه داراي سه تكرار بود. ماهي ها در فواصل 0 (كنترل)، 24 ساعت (تيمار1)، 48 ساعت (تيمار2)، 72 ساعت (تيمار3) و 96 ساعت (تيمار4) به طور متناوب متحمل دورههاي گرسنگي و سيري شدند. نتايج نشان داد كه تيمارها اختلاف معني داري از لحاظ طول و وزن نهايي بدن داشتند (05/0p<) و فقط بين تيمار 1 و 2 اختلاف معني داري در طول و وزن نهايي وجود نداشت (05/0p>). حداكثر طول و وزن نهايي در گروه كنترل به ترتيب به ميزان 04/0±25/6 سانتيمتر و 033/0±085/3 گرم مشاهده شد و با افزايش دوره گرسنگي، وزن نهايي بدن كاهش يافت. درصد افزايش وزن لاشه، ضريب چاقي، نرخ رشد روزانه و نرخ رشد ويژه نيز اختلاف معني داري نشان دادند (05/0p<). گروه كنترل داراي بيشترين درصد افزايش وزن، نرخ رشد روزانه و نرخ رشد ويژه و كمترين ضريب چاقي بود. در اين تحقيق اختلاف معني داري در بازماندگي و تركيب لاشه مشاهده نشد (05/0p>). نتايج تحقيق نشان ميدهد كه با افزايش دوره گرسنگي، توان مكانيزم رشد جبراني در بچه ماهي كلمه تركمني كاهش مي يابد كه اين امر مي تواند در كاهش وزن موثر باشد.
کلید واژگان :گرسنگي، رشد جبراني، تركيب لاشه، كلمه تركمني
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک