ابوالقاسم حسن بن احمد عنصری بلخی ، یکی از بزرگترین قصیده‌سرایان و مدیحه‌گویان ادب فارسی است. او ملک‌الشعرای دربار سلطان محمود غزنوی بود و پایه و منزلت وی آنچنان بود که اکثر شعرای آن زمان می‌بایست به واسطة وی ، قصاید خود را به دربار سلطان محمود معروض دارند . شعر عنصری را در نهایت استحکام و رزانت و متانت دانسته و به خصوص در قصیده و مدیحه‌سرایی اشعار او را سرمشق شاعران پس از وی پنداشته‌اند. عنصری با توجه به آشنایی و اشراف و احاطه بر ادبیات عرب و دواوین شعرای تازی ، بسیاری از مضامین شعری خود را از گویندگان تازی اخذ نموده و در بین شاعران ادب عرب ، بیشترین تأثیر را از متنبی پذیرفته است . این پژوهش بر آن است ، با توجه به همگونی و همسانی مضامین و تصاویر بسیاری از اشعار عنصری و متنبی ، به برخی از این تصاویر و معانی مشترک در این دو دیوان بپردازد.
کلید واژگان :ادبیات تطبیقی ، شعر فارسی ، شعر تازی ، عنصری ، متنبی ، مضامین مشترک
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک