يکي از موضوع هايي که بيشتر شهرهاي جهان با آن دست به گريبانند، سوانح طبيعي است. ضرورت کاهش آسيب¬پذيري شهرها در برابر سوانح طبيعي از جمله زلزله، به عنوان يکي از اهداف اصلي برنامه ريزي کالبدي، شهري و طراحي شهري محسوب مي¬گردد. لذا در اين راستا اولين گام شناسايي ميزان آسيب¬پذيري مناطق شهري در برابر زلزله مي¬باشد. از اين رو اين پژوهش با هدف شناسايي قطعات آسيب-پذير منطقه 3 شهر اصفهان در برابر زلزله و در راستاي مديريت بحران شکل گرفته است. در اين پژوهش7 شاخص «دسترسي به مراكز درماني، درجه محصوريت، تراكم ساختماني، تراكم جمعيتي، كاربري زمين، عمر ابنيه و كيفيت ابنيه» انتخاب شده و با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي معكوس(IHWP) و تركيب نقشه هاي مربوط به شاخص‌هاي ذكر شده در محيط GIS، آسيب پذيري منطقه 3 در مقابل زلزله مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج اين پژوهش نشان مي¬دهد که بيش از 55 درصد قطعات منطقه 3 شهر اصفهان در برابر زلزله از وضعيت آسيب¬پذيري زياد و خيلي زياد برخوردارند. همچنين از ديگر نتايج پژوهش اين است که قطعات با تراكم ساختماني و جمعيتي كمتر داراي آسيب پذيري كمتر و قطعات داراي درجه محصوريت بالا و تراکم‌هاي ساختماني و جمعيتي بالا داراي بيشترين آسيب پذيري بوده‌اند و در بين نواحي اين منطقه ناحية 8 بهترين و ناحية 9 داراي بدترين وضعيت مي¬باشد.
کلید واژگان :مديريت بحران، بحران زلزله، GIS، تحليل سلسله مراتبي معکوس(IHWP)، منطقه 3 شهر اصفهان.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک